Peru

Jeetje al bijna 2 maanden op reis en morgen ga ik eindelijk Ecuador verlaten. Wat een geweldig land, ben er helemaal verliefd op.

Zo heb je bijvoorbeeld het eten! Het is by far geen paradijs als Azie, maar de aji (chili) hier is zeker één van de betere aji´s die ik ooit gegeten heb. En ook hier verkopen ze overal fruit en fruitsappen, vers en lekker. Verder zijn ze hier dol op vlees, vis, rijst, patat en eieren, en hebben ze vooral de policy: the more the better, Ze kunnen hier echt eten eten eten voor het vaderland, iets dat toevallig ook één van mijn specialiteiten is, dus ik kan mn geluk niet op.

Het verkeer, volledig overzichtelijk. In elk klein dorpje waar je komt zijn alle wegen eenrichtingsverkeer. Je moet in principe dus altijd of rechts of links kijken, en dan kan je alijd veilig oversteken, helemaal goed!

De mensen, supervriendelijk en supergastvrij. Nadat ik in Lago Agrio al gezellig bij een Ecuadoriaanse familie mocht tafelen, heb ik ook in Montañita de nodige gastvrijheid meegemaakt. Ik wilde om half vijf ´s ochtends de bus pakken, en aangezien Montañita een enorme feeststad aan het strand is, had ik bedacht die nacht geen hostel nodig te hebben. Geen probleem, ik kon gratis en voor niks m´n backpack bewaakt achterlaten in het hostel, mocht in een ander hostel wel eventjes gebruik maken van het zwembad, de jacuzzi en een douche, en kon daarna hup door naar Miguel die al heerlijk pasta aan het koken was.

De veiligheid. Ik moet zeggen, als ik Ecuador vergelijk met Kenia, denk ik dat het hier veiliger is. Ik heb het idee dat je hier iets meer vrijheid hebt om ook ´s avonds over straat te huppelen. Natuurlijk ligt het aan waar in Ecuador je bent, maar op enorme backpack plekken is de straat de hele nacht gevuld met toeristen en gebeurt er weinig. Behalve het indicidentje van één of andere gek die ons met een mes aan het achtervolgen was in Otavalo, heb ik niks naars meegemaakt, geheel gemoedelijk allemaal.

Het drugsgebruik, mega! Sinds de grens tussen Colombia en Ecuador opengesteld is, schijnt het drugsgebruik hier enorm toegenomen te zijn, en dat is te merken. Niet dat ik vergelijkingsmateriaal heb van toen de grenzen nog gesloten waren, maar overal in Ecuador wordt gedeald en gebruikt voor het leven. Je kan in een discotheek geen wc binnengaan zonder minstens 3 snuivers omver te lopen en naar mijn idee is Marijuana/flores de Shamman/hasjies nog legaler dan in Nederland. Zo zaten we in een te gek hostel in Montañita. Pal aan het strand, in een dorm voor ongeveer 22 mensen. De eigenaar heeft me minstens 3 keer een joint aangeboden, en elke keer verbaasd als ik zei dat ik als Nederlander niet heel veel interesse in wiet had. Ook de Colombianen in onze kamer waren niet vies van een snuifje, dus de coke vloog er vrolijk rond. Ze leken trouwens aardig deze Colombianen, maar het tegendeel was waar.

Het hostel waar we sliepen was redelijk simpel. De dorm was één grote zolder, met 22 matrassen die elk een eigen kist met slot hadden, om je spullen in op te bergen. Toen Noemi en ik onze laatste ochtend nog even een frisse duik wilden nemen, had Noemi het briljante plan haar sleutel even snel achter een andere box te verstoppen, zodat ze hem niet op het strand zou verliezen. In principe een briljant plan, aangezien ze tot nu toe elke dag wel een keer een sleutel is verloren, ze kan nogal chaotisch zijn. Toen ik een kwartiertje later terug kwam in het hostel, zag ik één van de Colombianen vlakbij onze bedden en weglopen. Toen zag ik ook dat het slot van Noemi niet op de kist zat, maar op mijn bed lag. Maar goed, haar kist was nog dicht en het zou niet de eerste keer zijn dat ze vergeten was haar kist op slot te doen. Voor de zekerheid maar haar kist op slot gedaan, de sleutel meegenomen en gaan douchen. Na de douche toch maar ff gecheckt of alles er nog was....nope, geld en camera weg! Dus wij naar de Colombianen toe...geef onze camera terug! Zij natuurlijk volledig de onschuld spelen, maar na flink zoeken vonden we de camera. Dus hop, van hijo de puta naar fucking asshole naar schweinhund, maricon, klootzak, kutjunk en cabron, uiteindelijk na een scheldtirade de politie gebeld. Bleek dat ze ook nog m´n zaklamp gestolen hadden, de bastards! Wat moet je nou in godsnaam met een zaklamp? De politie kon helaas niet veel doen, maar wij waren natuurlijk allang blij dat Noemi nog al haar foto´s had. En het mooie van een gemoedelijk stadje als Montañita is dat niemand daar hoort te stelen. Dus het verhaal ging als een lopend vuurtje door de stad en de Colombianen werden vanaf dat moment alleen nog maar met de nek aangekeken. Bovendien is het in Ecuador onmogelijk om met groot geld te betalen, dus hopelijk hebben ze niet veel aan het geld gehad. Dat is echt hilarisch! Elke bank automaat geeft briefjes van 20, maar zodra je met 20 dollar wilt betalen, en dan maakt het niet uit of je in de supermarkt staat of bij een taxi of waar dan ook, dan barsten ze bijna in huilen uit, omdat ze natuurlijk nooit zoveel wisselgeld kunnen hebben! Het is me zelfs al een aantal keer overkomen dat ik een koffie van 70 of 80 cent kocht, en met een dollar betaalde. En zelfs dan krijg je te horen of je het niet kleiner hebt. Ik weet niet wat ze hier doen met kleingeld, maar het lijkt altijd gewoon te verdwijnen, heerlijk inefficient.

Montañita is overigens erg relaxed in z'n algemeenheid. Strand met goeie golven, de hele dag muziek en overal verse fruitsapjes en coctails. Qua sfeer deed het me een beetje aan Kuta in Bali denken, net zo toeristisch en net zo relaxed. Het enige nadeel vond ik een beetje, en dat vind ik in veel plekken hier, is dat ze ook de muziek volledig aanpassen aan toeristen. Ik zou toch echt het liefst in een zomerjurkje op het strand aan de salsa gaan, maar meestal na een uurtje of 4 beginnen de top 40 hits met luid volume over het strand de schallen. En dat gaat de hele nacht door...ach, dan maar aanpassen he?

Verder zijn er genoeg steden waar ze wel volle bak aan de salsa gaan. En qua cultuur is er ook genoeg te ontdekken. Wat ik telkens ook weer indrukwekkend vind, is dat de jeugd van Ecuador alles af weet van de historie en cultuur van het land. Naar mijn idee zijn ze daarin 100 keer zo goed onderlegd als wij boeren Nederlanders. En ze vinden het ook prachtig om daar over te vertellen. Zo heb ik al menigmaal met Ecuadoriaanse jongeren op het terras gezeten en verhalen gehoord over de Inca's, de Spanjaarden, de kathedralen, alles! Rete interessant.

Last but not least wat zo geweldig is aan Ecuador, is de natuur! Stel je voor, een groep eilanden gevuld met vulkanen. Ze hebben witte stranden, palmbomen, helder blauw/groen zeewater en pikzwart vulkanisch gesteente. Als je van het strand wegloopt, kom je in een woestijnachtig droog gebied. Cactussen om je heen, waaronder enorme leguanen en schildpadden lekker liggen te chillen. Even later kom je aan bij een meertje, waar de knalroze kleur van de flamingo's je al vrolijk tegemoet komt. Eenmaal terug op het strand loop je met je snorkel spullen langs de grote kleurrijke krabben naar de zee, waar je nooit alleen zwemt, omdat binnen twee seconden de zeeleeuwen al nieuwsgierig om je heen aan het zwemmen zijn. Ook de zeeschildpadden zijn totaal niet bang voor je, en af en toe moet je een beetje uitkijken omdat de blue footed boobies aan het vissen zijn. Deze vogels zijn namelijk een soort kamikaze beesten als ze de zee induiken om een onoplettend visje op te eten. Overigens zijn er niet alleen deze blauwvoetige vogels, maar ook pinguins, pelikanen en een hoop andere exotische vogels vliegen er vrolijk rond. Om het allemaal nog perfecter te maken, schijnt de zon op z'n allerhardst de hele dag, en waan je je dus volledig in een paradijsje. Jaja, ik heb ondertussen ook kennis mogen maken met de Galapagos eilanden, prachtig! Het allermeest bijzondere aan deze eilanden groep is dat de dieren die er wonen geen vijanden hebben. Ze hebben daardoor ook totaal geen angst, en je moet af en toe oppassen dat je niet over een zeeleeuw struikelt als je over het strand loopt. Echt geweldig! Maar de haaien van twee meter groot die vlak langs je zwemmen blijven het meest indrukwekkend. Je weet dat ze geen mensen eten en dat ze totaal geen interesse in je hebben, maar als je zo'n groot beest superdichtbij zit, ben je toch echt blij dat ze doorzwemmen, redelijk scary!

Goed, na 2 maanden is het dus eindelijk tijd voor iets anders, dus morgen zit ik in de bus naar Peru! Helemaal zin in, kijken of dit land net zoveel indruk zal maken als Ecuador!